ኢትዮጵያ - ቦይንግ

ቦይንግ 747-8፣ ለመገጣጠም ብቻ 4 ወር የፈጀ አውሮፕላን ነው፡፡ ስድስት ሚሊዮን የሚገጣጠሙ ክፍሎች አሉት፡፡ በተለያየ የዓለም ክፍሎች ሆነው ከጥቃቅን እስከ ግዙፍ፣ ከመካኒካል እስከ ኤሌክትሪካል የሚያመርቱ ከ30 ሺ በላይ ሠራተኞች ይሳተፉበታል፡፡ ከእነዚህ መካከል የሚተዋወቁት ጥቂቶች ናቸው፡፡ ብዙዎቹ የአንዱን መኖር ሌላው አያውቀውም፡፡ በእድሜ፣ በዜግነት፣ በጾታ፣ በእምነት፣ በመልክና በዘር ይለያያሉ፡፡ የሚከፈላቸው ክፍያ ይለያያል፡፡ የሚያመርቱትም የአውሮፕላኑን አንድ ክፍል እንጂ ጠቅላላውን አውሮፕላን አይደለም፡፡

ሁሉንም አንድ የሚያደርጓቸው ሁለት ነገሮች ናቸው፡፡ የሚሠሩት ለአንድ ኩባንያ መሆኑና የሚሠሩበት ዓላማ አንድ መሆኑ፡፡ እነዚህን ሁሉ ስድስት ሚሊዮን ተገጣጣሚ አካላት የሚያመርቱት ባለሞያዎች ቦይንግ ለሚባል ኩባንያ የሚሠሩ ናቸው፡፡ ንኡስ ኮንትራት ወስደው የሚሠሩት እንኳን ለዚሁ ኩባንያ እንደሚሠሩ ያውቃሉ፡፡ ሁለተኛው ነገር ደግሞ የሁሉም ዓላማ አውሮፕላን መሥራት መሆኑ ነው፡፡ በዓይን ለማየት አስቸጋሪ የሆነቺው ብሎን ከሚሠራ ጀምሮ ትልልቁን አካል እስከሚያመርተው ድረስ ዓላማቸው ብሎን፣ ክንፍ፣ በር፣ ሞተር፣ ጎማ፣ ወንበር፣ መሥራት አይደለም፡፡ አውሮፕላን መሥራት ነው፡፡ ያ በሰማይ ሲበር የሚያዩት አውሮፕላን እንደየዐቅማቸው ተሳትፈው እነርሱ የሠሩት አንድ አውሮፕላን ነው፡፡

አንድ ነን ብዙዎች፤ አንዶችም ብዙ ነን

የተፈጥሮ ሳይንስ ሊቃውንት ‹ዓለም በብዙ መልኩ የምትገለጥ ዉሑድ ዓለም ናት› ይላሉ፡፡ የተለያዩ የዓለም ከዊኖች ልዩ ልዩ ይምሰሉ እንጂ የአንዱ ዓለም ክፍሎች ናቸው፡፡ ከአንዱ ዓለም ጋር ተዋሕደውም የሚኖሩ ናቸው፡፡ በዚህ ዓለም ላይ ለብቻው ህልው ሆኖ ለመኖር የሚቻለው ማንም የለም፡፡ ሁሉም ፍጡራን ባለማቋረጥ እርስ በርሳቸው የሚገናኙ የተሣሠሩና የሚገነዛዘቡ ናቸው፡፡ ምንም እንኳን በየራሳቸው ከዊናዊ ህልውና ቢኖራቸውም፤ የአንድ ዓለም ክፍሎች ሆነው እንጂ ከዓለም ተገንጥለው ግን ለመኖር አይቻላቸውም፡፡ ሕይወት ያላቸው ፍጡራን ሕይወት ከሌላቸው፣ ሕይወት የሌላቸው ፍጡራንም ሕይወት ካላቸው ጋር ፈጽመው የተወዳጁ ናቸው፡፡ ዕጽዋትና እንስሳት ያለ አፈር፣ አየርና ውኃ እንደማይኖሩት ማለት ነው፡፡

አንድነት መኖሪያ ብዝኅነት ደግሞ መገለጫ ነው፡፡ አንዱ ዓለም በብዙ ኅብር ይገለጣል፡፡ ጥበብ አንድ ነው መገለጫው ግን ብዙ ነው፡፡ የሰው ልጅ ከተፈጥሮ ጋር ያለው መስተጋብር አንድ ነው፤ የመስተጋብሩ መገለጫ ግን ልዩ ልዩ ነው፡፡ የባሕልና ቋንቋ ልዩነትም በዚህ ምክንያት የመጣ ነው፡፡ አንዱ የሰው ዘር ከተለያዩ የዓለም ክፍሎችና ሁኔታዎች ጋር በፈጠረው የተለያየ ዓይነት መስተጋብር ምክንያት የተለያዩ ባሕሎችና ቋንቋዎች ፈጠረ፡፡ ብርሃን አንድ ነው መገለጫው ግን ልዩ ልዩ ነው፡፡ ፀሐይም እንበል ጨረቃ፣ ወይም ከዋክብት የአንዱ ብርሃን መገለጫዎች ናቸው፡፡

እንደ ኖኅ ወይም እንደ ዮናስ

ከሚያብዱት ጋር ከማበድ ይልቅ ከአጥሩ ዘለቅ ብለው አይተው ትውልድን የሚያስጠነቅቁ ሰዎች፣ ሁለት ዓይነት ዕጣ ፈንታ አላቸው፡፡ ወይ እንደ ኖኅ አልያም እንደ ዮናስ፡፡

ኖኅ በምድር ላይ ሊመጣ ያለውን የጥፋት ውኃ ዐውቆ ትውልዱን ለ120 ዓመታት ያህል አስጠነቀቀ፡፡ የዚያ ዘመን ሰዎች (ሰብአ ትካት) ግን ‹ሆዴ ይሙላ ደረቴ ይቅላ እንጂ ሌላው ነገር ሁሉ ምን አገባኝ› ብለው ሲላቸው እርስ በርሳቸው መዋጋት፣ ፋታ ሲያገኙም መብላትና መጠጣት ሆነ ሥራቸው፡፡ የአባታቸው የአዳም ትዝታው ሳይጠፋ ከሁለትና ከሦስት አባቶች ተወልደው አንዱ ሌላውን ለማየት ተጠየፈ፡፡ ከፊሎቹ ጦር ሰብቀው ዘገር ነቅንቀው ነጋ ጠባ ውጊያ ሆነ ኑሯቸው፡፡ ከፊሎቹ ደግሞ የሚሆነውን ሁሉ እንዳላየና እንዳልሰማ አልፈው አሥረሽ ምቺው ሆነ ተግባራቸው፡፡ የሚዋጉትን ላየ በሀገር ጤና ያለው ያለ አይመስልም፤ የሚጨፍሩትን ላየ በሀገር ችግር ያለ አይመስልም ነበር፡፡

ኖኅ በዚህ መካከል ተነሥቶ ሁለቱንም ሲያስጠነቅቅ የሚሰማው አላገኘም፡፡ እየመጣ ያለው መዓት ሊፈስ የተዘጋጀው ቁጣ አስቀድሞ ታይቶት ነበር፡፡ የመንገዳቸው መጨረሻ ገደል፣ የጉዟቸው መዳረሻ እልቂት መሆኑን ተረድቶት ነበር፡፡ ሰሚ ግን አላገኘም፡፡

የሮምን ታሪክ የጻፉ ሊቃውንት ሮም ከመውደቋ ዐሠርት ዓመታት ቀድመው የነበሩ ሮማውያን ሀገራቸው ታላቋ ሮም እየወደቀች መሆኑን ለአፍታም ጠርጥረው አያውቁም ነበር ይላሉ፡፡ የባቢሎን ታላላቆችና ታናናሾች የነቢዩ ዳንኤልን ማስጠንቀቂያ ለመስማትና ከጉዟቸው ገታ ብለው ለማስተዋል ፈቃድ አልነበራቸውም፡፡ ታላቋ ባቢሎን ትወድቃለች ብለው ለአፍታም ጠርጥረው አያውቁም፡፡ ድንገት ግን በ539 (ቅልክ) በአንድ ሌሊት፣ ያውም ባቢሎናውያን ቅልጥ ባለ ድግሥ ላይ እያሉ፤ የፋርሱ ቂሮስ ከተማቸውን በእጁ አስገባት፡፡ የታላቋ ባቢሎንም ክብር በዚያው ሌሊት ተጠናቀቀ፡፡