118ኛው ፓትርያርክ መንገድ ላይ ናቸው

ዐቃቤ መንበር አቡነ ጳኩሚስ ድምጽ ሲሰጡ

click here for pdf 

የግብጽ ኦርቶዶክስ ቤተ ክርስቲያን 118ኛውን ፓትርያርክ የመምረጡ ሂደት ወደ መጨረሻው ምዕራፍ ተሻግሯል፡፡  በቤተ ክርስቲያኒቱ ሕግ መሠረት አዲስ ፓትርያርክ ለመምረጥ አራት ሂደቶችን ማለፍ ያስፈልጋል፡፡ የጥቆማና ማጣራት፣ የመጨረሻዎቹን አምስት ዕጩዎች የመወሰን፣ ለዕጣ የሚቀርቡትን ሦስት አባቶችን መምረጥና የመጨረሻውን አባት በዕጣ መምረጥ ናቸው፡፡

በዚሁ መሠረት ከተጠቆሙት ወደ አሥራ ሰባት አባቶች መካከል የማጣራቱና አምስቱን የመወሰኑ ሂደት እጅግ ረዥም ጊዜ የወሰደ መሆኑ ታውቋል፡፡ ይህ ሂደት ሁለት ከባባድ ችግሮች ተጋርጠውበት ነበር፡፡ የመጀመርያው ፈተና በቤተ ክርስቲያኒቱ ቀኖና ከተጻፈውና የግብጽ ቤተ ክርስቲያንም ሕግ ከሚደነግገው ውጭ ሀገረ ስብከት ያላቸው አባቶች ራሳቸውን ሳይቀር ለዕጩነት መምረጣቸው፣ ከዚህ በፊት አንዳንድ ችግሮች ተከስተውባቸው የነበሩ አባቶችም በዕጩዎች ዝርዝር ውስጥ መግባታቸው ነበር፡፡

ይህ ሁኔታ ከቤተ ክርስቲያኒቱ ቀኖናና ሕግ ጋር የሚጋጭ በመሆኑ ራሳቸውን ከዕጩነት እንዲያገልሉ በአስመራጭ ኮሚቴውና በቤተ ክርስቲያኒቱ ታላላቅ አባቶችና ሽማግሌዎች የማግባባትና የማረም ሥራ ሲሠራ ነበር፡፡ ለሁለት ጊዜ ያህል ሱባኤ ታውጆ፣ ጳጳሳቱም ሁሉ ወደ አባ ብሶይ ገዳም ገብተው በጸሎትና በውይይት ችግሩን ለመፍታት ጥረት አድርገዋል፡፡ በዚህም ምክንያት የተወሰኑት አባቶች ‹እኔ በሺኖዳ መንበር መቀመጥ የለብኝም› እያሉ ራሳቸውን ከዕጩነት አግልለዋል፡፡ 

በታሪክ መርካት

click here for pdf

(ፎቶ -በአሜሪካ የኢትዮጵያ  ኢምባሲ ድረ ገጽ)

የኢትዮጵያ ብሔራዊ ቡድን ከ31 ዓመት በኋላ ወደ አፍሪካ ዋንጫ የመመለሱ ፌሽታ ሕዝቡን አልለቀቀውም፡፡ ተጨዋቾቹና ፌዴሬሽኑም በዚሁ ደስታ ውስጥ ናቸው፡፡ ስለ እሑዱ ድል እንጂ ስለ ቀጣዩ ውድድር የሚያስብ ግን ያለ አይመስልም፡፡ ሌሎቹ ቡድኖች እስከ ጥር ወር ድረስ ምን እንደሚሠሩ በሚናገሩበት ጊዜ እንኳን የኛው ቡድን እስከ ጥር ወር ድረስ ምን እየሠራ እንደሚቆይ አይታወቅም፡፡

እንዴውም እንደምንሰማው ከሆነ አንዳንድ ተጫዋቾቻችን በየመጠጥ ቤቱ እየተጋበዙ በሸክም ሆኗል አሉ የሚወጡት፡፡ ምነው ሲባሉ ‹ድል አድርገናልኮ› ነው መልሱ፡፡

ይኼ በትናንት ድል እየረኩ ነገን የመርሳት አባዜ የቆየ በሽታችን ነው፡፡ በአድዋ ጦርነት ጣልያንን ወኔያችንን ተጠቅመን፣ ጀግንነታችንን ተኩሰን ፈጣሪም ረድቶን ድል አደረግናት፡፡ በጥቁር አፍሪካ ምድር ቅኝ ገዥዎችን ድል ያደረገ ጥቁር ሕዝብ መሆናችንን አስመሰከርን፡፡ ታሪክ ሠርተን ታሪክ አየን፡፡

‹ሲኖዶስ ብቻውን ይሆን ዘንድ መልካም አይደለም›

click here for pdf 

የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተ ክርስቲያንን ለቀጣይ ዘመናት የሚመራውን አባት የመምረጡ ታላቅ ሥራ ቅዱስ ሲኖዶሱን ከገጠሙት የዘመናችን ተግዳሮቶች ዋናው ነው፡፡ ይህንን ተልዕኮ ከተግዳሮቶቹ ሁሉ ዋናው የሚያደርጉት አራት ምክንያቶች ናቸው፡፡

የመጀመርያው በአራተኛውና በአምስተኛው ፓትርያርኮች መካከል በተደረገው ሽግግር በተፈጠሩ ወቅታዊና ቀኖናዊ ጉዳዮች ምክንያት ቤተ ክርስቲያኒቱ በታሪኳ ለመጀመርያ ጊዜ ሁለት ‹ሲኖዶሶችን› ያስተናገደችበት ዘመን ላይ የሚደረግ ምርጫ መሆኑ ነው፡፡ በሀገር ቤትና በውጭ ባሉት አባቶች መካከል እየተከናወነ ባለው የዕርቀ ሰላም ሂደት ውስጥ ዛሬም በሕይወት ያሉት የአራተኛው ፓትርያርክ ዕጣ ፈንታ ቀጣዩን የቤተ ክርስቲያኒቱን ሰላማዊና መንፈሳዊ ብሎም ቀኖናዊ ጉዞ የሚወስነው ይሆናል፡፡ ቤተ ክርስቲያኒቱ አንድም አራተኛውን ፓትርያርክ ወደ መንበር ትመልሳለች፣ ያለበለዚያም አራተኛውን በጸሎት ወስና በእንደራሴ ትቀጥላለች፣ ያለበለዚያም ስድስተኛውን ትመርጣለች፡፡ 

እስከ መቼ ?

click here for pdf 

ይህንን ስጽፍላችሁ እጅግ አዝኜ፣ እጅግም ተናድጃለሁ፤ ወንድ መሆኔን ከጠላሁባቸው ጥቂት አጋጣሚዎች አንዱ  የዛሬው ገጠመኝ ነው፡፡

ቢሮዬ ውስጥ ቁጭ ብዬ እየሠራሁ እያለ ድንገት የጫጫታ ድምጽ ከውጭ ሰማሁ፤ መጀመርያ የሰዎች የጨዋታ ድምፅ መስሎኝ ዝም አልኩ፡፡ እየቆየ ግን ‹ጩኸት በረከተ› እኔም ነገሩ ግራ ገብቶኝ ወጣሁ፡፡ ይህ አካባቢ የወፍ ድምጽ እንኳን የማይሰማበት ጸጥታ የሞላው አካባቢ ነበርና ነገሩ እንግዳ ነው የሆነብኝ፡፡

ከወጣሁ በኋላ ያየሁትንና የሰማሁትን ግን ለማመን አልቻልኩም፡፡

እኅትና ወንድም በአንድ ድርጅት ውስጥ ይሠራሉ፤ ብዙ ጊዜ በመግባባት መንፈስ መሥራታቸው ይደንቀኝ ነበር፡፡ ሲሳሳቁና ሲጫወቱ እንጂ ሲከራከሩ እንኳን ሰምቼ አላውቅም፡፡ አሁን ያየሁት ግን በእውኔ ነው፣ በሕልሜ፣ ወይስ በፊልም የሚያሰኝ ነው፡፡

ገናዧ

click here for pdf 

ከላስ ቬጋስ ወደ ፊኒክስ አሪዞና በዩ. ኤስ. አየር መንገድ በመጓዝ ላይ ነበርኩ፡፡ የተቀመጥኩት በአውሮፕላኑ ወገብ ላይ ነው፡፡ ከእኔ ቀጥሎ አንዲት ወጣት ሴት፣ ከእርሷም ቀጥሎ አንድ ሽማግሌ በመስኮቱ በኩል ተቀምጧል፡፡ አውሮፕላኑ ተነሥቶ ጥቂት እንደተጓዘ የበረራ አስተናጋጇ ‹አሁን የኤሌክትሮኒክስ መሣርያዎቻችሁን መጠቀም ትችላላችሁ፣ ከስልክ በቀር› ስትል ሁሉም ኮምፒውተሩንና አይ ፓዱን መመዥለጥ ጀመረ፡፡

‹እኔስ የአበሻው ልጅ እንደ አባቶቼ ጎራዴ መመዥለጥ ቢያቅተኝ እንዴት አንድ አሮጌ ላፕ ቶፕ መመዥለጥ ያቅተኛል› ብዬ መዠለጥኩ፡፡ አንድ የማርመው ጽሑፍ ነበርና ያንን ከፍቼ ስሠራ ድንገት ከቀኝ ጎኔ ‹‹ይቅርታ›› የሚል ድምፅ ሰማሁና ዞር አልኩ፡፡ ልጅቱ ናት፡፡ ‹‹የምታነብበት ቋንቋ ምንድን ነው?›› ብላ ጠየቀችኝ፡፡ አማርኛ መሆኑንና የኢትዮጵያ ቋንቋ መሆኑን ነገርኳት፡ ያው እነርሱ ማድነቅ ልማዳቸው ነው ‹‹ዋ......ው›› ብላ አደነቀች፡፡ ከዚያ ደግሞ ስለምጽፈው ነገር ጠየቀችኝ፡፡ እርሱንም ነገርኳት፡፡ 

አንድ ገመድ አለኝ

click here for pdf 

ሁለት ወንድማማቾች እናታቸው ስታርፍ በቤት ውስጥ ያገኙት አንድ ትልቅ ገመድ ብቻ ነበር፡፡ ታላቁ ልጅ እጅግ በመበሳጨቱ ገመዱን ጠቅልሎ ጣራ ላይ ወረወረውና ከቤት ወጥቶ ሄደ፡፡ ታናሹ ግን ምንም ቢሆን ገመዱ የእናቱ ቅርስ ነውና እንደምንም ብሎ ጣራ ላይ ወጥቶ አወረደው፡፡

ከባዱ ጥያቄ ግን ከዚህ በኋላ ያለውን ኑሮ እንዴት መግፋት ይችላል? የሚለው ነበር፡፡ ለብዙ ሰዓታት ተቀምጦ አሰበበት፡፡ ምንም ነገር ሊታየው ግን አልቻለም፡፡ መንገዱ ሁሉ በግንብ የታጠረ ነው፡፡ አስቦ አስቦ ወደ አንድ ጠቢብ ዘንድ ሄደ፡፡

ጠቢቡ ሰው እንዳገኘው የጠየቀው ጥያቄ ‹‹ምን አለህ›› የሚል ነበር፡፡

 መልሱም ቀላል ሆነ ‹‹ ምንም››

ጠቢቡ ሰውም ‹‹በዓለም ላይ ምንም የሌለው ሰው የለም፡፡ ምናልባት ግን ጥቂት ብቻ ያለው ሰው ሊኖር ይችላል፡፡ ከለምሳሌ አንተ ከወንድምህ በተለየ ጥበብ አለህ፤ ይህ ጥበብህም ነው ወደ ጠቢብ ያመጣህ›› አለው፡፡ ልጁ ግን በርግጠኛነት እየማለ ምንም እንደሌለው ተናገረ፡፡ 

የአሸዋና የድንጋይ ጽሑፍ

click here for pdf

አንድ ወዳጄ ከላከልኝ መጽሐፍ ላይ ይህንን አነበብኩ፡፡

ሁለት እጅግ የሚዋደዱ ጓደኛሞች ነበሩ፡፡ የትም ቦታ ሲሄዱ አይለያዩም ነበር፡፡ እንደለመዱትም አብረው ወደ አንድ ሀገር በእግራቸው ይጓዙ ነበር፡፡ መንገድ በዝምታ ይረዝማልና እየተጨዋወቱ ነበር የሚጓዙት፡፡ አንዳንድ ጨዋታ በድካም መንፈስ ከተጫወቱት ለጠብ ይዳርጋል፡፡ ድካም የትዕግሥትን ዐቅም ይፈታተናልና፡፡ ለዚህ ነው የሀገሬ ሰው የድካም ና የዕረፍት ጨዋታ ለየቅል ነው የሚለው፡፡

እነዚህም ወዳጆች የዕረፍቱን ጨዋታ ለድካም አምጥተውት ኖሮ አለመግባባት ተፈጠረ፡፡ አንደኛው ታድያ ብልጭ ሲልበት በቦክስ ድንፉጭ የማድረግ ልማድ ነበረበትና በጓደኛው ላይ ታይሰን የማይችለው ቡጢ ሠነዘረበት፡፡ ቡጢውን የቀመሰው ጓደኛም የፊቱን ደም ጠርጎ፣ እያበጠ የሄደውን ግንባሩን ዳሰሰው፡፡ እጅግም አዘነና መንገዱን አቋርጦ በበረሃው አሸዋ ላይ ተቀመጠ፡፡ አንገቱን ግራና ቀኝ እያወዛወዘ ኀዘኑን ገለጠ፡፡ ንዴቱ ከውስጥ እንደ ልቅሶ ቤት ሽሮ ቡልቅ ቡልቅ ይልበት ጀመር፡፡ መልሰህ ‹በለው፣ በለው› እያለ ወንድነቱ ያስቸግረው ነበር፡፡

የተሰደዱ ስድቦች

click here for pdf

በአንድ ወቅት ነፍሷን ይማረውና ፊርማዬ ዓለሙ አንድ ገጠመኟን በኢትዮጵያ ሬዲዮ አስደምጣን ነበር፡፡ ፊርማዬ በመንገድ ላይ ስትጓዝ ከአንድ ጎረምሳ ጋር ትጋጫለች፡፡ ጎረምሳውም በለመደ አፉ በእናቷ ይሰድባታል፡፡ ፊርማዬ ነገሩን በስድብ ብቻ አላየችውም ነበርና ጉዳዩን ወደ ፖሊስ ጣቢያ ትወስደዋለች፡፡ ፖሊስም ልጁን ሕግ ፊት አቅርቦ ያስቀጣዋል፡፡ ይህንን ነበር ፊርማዬ የነገረችን ‹ስድብን ዝም አትበሉ› ብላ፡፡

ይህንን ፊርማዬን እስከ ክስ የወሰዳትን ስድብ ዛሬ ዛሬ በአዲስ አበባ መንገዶች አልሰማውም፡፡ እኔ ስድብ የመስማት ችሎታ ቀንሷል ወይስ ስድቡ ራሱ ሰው ዘንድ የመድረስ ዐቅሙ ተዳክሟል? አንዳንድ ጊዜም ‹ስድቦቻችን የት ሄዱ?› እያልኩ እጠይቃለሁ፡፡ መቼም ነገሮች ከዘመኑና ከቴክኖሎጂው ጋር ይቀየራሉና ስድቦችም መልካቸውን ቀይረው ሊሆን ይችላል፤ አለያም ደግሞ የመሳደብ ፋሽኑ አልፎበት ይሆናል እያልኩ ነበር የማስበው፡፡