እኛ ክፍል ውስጥ

አሁን ያለነው እኛ ክፍል ውስጥ ነው፡፡ ይህ ክፍላችን አምስተኛ ቢ ይባላል፡፡ ስድሳ ተማሪዎች እዚህች ክፍል ውስጥ ተቀምጠናል፡፡ በጠዋቱ ክፍል ውስጥ ገብተን ስም ጠሪ መምህራችንን እየጠበቅን እንገኛለን፡፡ ዛሬ ለክፍላችን የተለየ ቀን ነው፡፡ የክፍላችንን አለቃ እንመርጣለን፡፡

ሰልፍ ላይ ብዙዎቻችን ማን አለቃ መሆን እንዳለበት ስናወራ ነበር፡፡

አንዳንዶቻችን አዳነ ተማቹ አለቃ መሆን እንዳለበት አስበናል፡፡ አዳነ ተማቹ የሚታወቀው ያገኘውን ሁሉ በመማታት ነው፡፡ ለእርሱ የሁሉም ነገር መፍትሔ ዱላ ነው፡፡ እርሱ መጣ ከተባለ ሁላችንም አንገታችንን ነው የምንደፋው፡፡ በተለይ ሴቶቹ በጣም ነው የሚፈሩት እና የሚጠሉት፡፡ አዳነ ተማቹ አለቃ መሆን አለበት የተባለበት ምክንያት ሁለት ነው፡፡ አንዳንዶቻችን አዳነ ተማቹ የክፍላችን አለቃ ከሆነ በክፍል ውስጥ ረባሽ ተማሪ አይኖርም፡፡ እየገጨ ጸጥ ያደርገዋል ብለን አስበናል፡፡ ሌሎቹ ደግሞ አዳነ ተማቹ አለቃ ካልሆነ እርሱን ማን አለቃ ሆኖ ጸጥ ያሰኘዋል? ብለው ይጠይቃሉ፡

 የአዳነ ተማቹን አለቃነት የማይደግፉት ደግሞ አዳነ ተማቹ አለቃ ያስፈልገዋል እንጂ አለቃ መሆን አይችልም ይላሉ፡፡ እኛ በክፍላችን ውስጥ መማር እና መደሰት እንጂ መፍራት እና መንቀጥቀጥ አንፈልግም ይላሉ፡፡

ሌሎቹ ተማሪዎች ደግሞ ዓይናለም አለቃ መሆን አለባት ይላሉ፡፡ በርግጥ ይህንን አስተያየት ብዙዎቻችን አልተቀበልነውም ነበር፡፡ ሴት እንዴት አለቃ ይሆናል፡፡ እንዲያውም ዕፀገነት ሴት አለቃ መሆን የለባትም ብላ ተከራክራለች፡ «ሲረብሹ መማታት አትችልም፤ ታለቅሳለች» ነበር ያለቺው፡፡

ዕንግዳ መሆን አለበት ብለው አስተያየት የሰጡም ነበሩ፡፡ እንግዳ ሁሉንም ነገር በመቃወም የሚታወቅ ልጅ ነው፡፡ ክፍል ጥረጉ ሲባል ይቃወማል፤ አትክልት አጠጡ ሲባል ይቃወማል፤ ተሰለፉ ሲባል ይቃወማል፤ አንዳንድ ጊዜ መምህሩ የለም ውጡና ተጫወቱ ሲባልም ይቃወማል፡፡ ስለዚህ አለቃችንን እየተቃወመ ከሚያስቸግረን ለምን ራሱን አለቃ አናደርገውም ያሉ ልጆች ነበሩ፡፡

አሰግድ መሆን አለበት አለች ስመኝ፡፡ ሁላችንም ሳቅን፡፡ እርሷም የቀልዴን ነው ብላለች በኋላ፡፡ አሁን አሰግድ ይሁን ቢባል ማን ይስማማል? ራሱም አይስማማም፡፡ አሰግድኮ ማጨብጨብ ብቻ ነው የሚችለው፡፡ በቀደም ለት ስድሳ አራት ሲካፈል ለአራት ስንት ነው? ብሎ መምህራችን ጠየቀንና አሰለፈች ­«ሁለት» አለች፡፡ አሰግድ አጨበጨበ፡፡ መምህራችን ተበሳጩና «አንተ ደግሞ ሲገባህም ሳይገባህም ነው እንዴ የምታጨበጭበው» አሉትና አሳቁበት፡፡ አንድ ቀን ዩኒት ሊደራችን እየተናደዱ መጥተው እኛ ክፍል ገቡ፡፡ ሁላችንም ፈርተን ጸጥ አልን፡፡ «ክፍል ቶሎ ግቡ ስትባሉ ለምን አትገቡም?» ብለው ማንም ያልመለሰውን ጥያቄ ጠየቁን፡፡ ሁላችንም ሊገርፉን ነው ብለን ፈራን፡፡ አሰግድ ሆዬ አጨበጨበ፡፡

ዩኒት ሊደራችን «ማነው ያጨበጨበው» አሉ፡፡ አለንጋቸውን እንደያዙ፡፡

«እኔ ነኝ» አለ አሰግድ፡፡

«ለምንድን ነው ያጨበጨብከው?» አሉ አለንጋውን እያወዛወዙ፡፡

«በሃሳብዎ ተደስቼ፡፡» መምህሩ አፋቸውን በእጃቸው ይዘው እየሳቁ ከክፍል ወጡ፡፡ እኛ ግን ከዱላ ስላስጣለን ያን ቀን አመስግነነዋል፡፡

ሁሉንም የሚያስማማ አለቃ ሊገኝ አልቻለም፡፡ የክፍሉ ልጆች «አይሞቅሽ አይበርድሺ» የሚሏትን ትኅትናንም የጠቆሙ ነበሩ፡፡ ኤፍሬም ግን ተናድዶ «ምን እርሷ አይሞቃት አይበርዳት፡፡ ስንገረፍም ዝም ነው፤ ስንሸለምም ዝም ነው፡፡ ባለፈው የኛ ክፍል በሲ ክፍል ሲሸነፍ ሁላችን ስናለቅስ እርሷ ዝም አለች፡፡ ዲ ክፍልን ስናሸንፍም እኛ እየጨፈርን እርሷ ዝም አለች፡፡ ምን ብለን ነው አሁን እርሷን የምንመርጣት» ብሎ ሲከራከር ነበር፡፡

አንድ የቀረን አጥናፉ ተንታኙ ነው፡፡ አጥናፉ ተንታኙ በእድሜ ከሁላችንም ይበልጣል፡፡ ሁልጊዜ መጨረሻ ነው የሚሰለፈው፡፡ በችግር ምክንያት ዘግይቶ ትምህርት እንደ ጀመረ አንድ ቀን አውርቶናል፡፡ አንድ ነገር ሲሆን እርሱ ለምን ይህ እንደሆነ ታውቃላችሁ? ይልና ይተነትናል፡፡ ልጆቹ በዚህ ምክንያት አጥናፉ ተንታኙ አሉት፡፡ አንዳንዴ ከባድ ነገር ያመጣና እርሱ እና መምህሮቻችን ይከራከራሉ፡፡

ቤተ ልሔም ግን «አጥናፉ ተንታኙ ከተመረጠ እኔ ክፍል እቀይራለሁ» አለች፡፡ «እርሱ እያንዳንዱን ነገር ሲተነትን ልባችን ይደክማል» ብላ አሳቀችን፡፡ «በቀደም ዩኒት ሊደሩ ገርፈውኝ እያለቀስኩ ስመጣ አጥናፉ ተንታኙ አየኝና ለምን እንደተመታሽ ታውቂ ያለሽ? ብሎ ይተነትንልኛል፡፡ ለራሴ አሞኛል እርሱ...»

ታድያ ማን ይሁን?

ሰልፉ ተጀመረ፡፡ ሰልፉም አለቀ፡፡ እኛም ክፍል ገባን፡፡

ክርክሩ እንደ ቀጠለ ስም ጠሪ መምህራችን መጡ፡፡

«ዛሬ አለቃ ለዚህ ክፍል ይሾማል» አሉ ስም ጠሪው፡፡ አጥናፉ ተንታኙ እጁን አወጣ፡፡ ቤተ ልሔም ደግሞ «አሁን ምኑ ይተነተናል» አለች፡፡

«የክፍሉን አለቃ እኛ እንመርጣለን ወይስ እርስዎ ይሾማሉ» አለ አጥናፉ፡፡ አንዳንዶች እህ እህ አሉ፡፡

«ያው ነው፡፡ ጊዜውን ለማሳጠር ያህል ግን እኔ እሾማለሁ» አሉ ስም ጠሪው ስማችን የተጻፈበትን ክላሴር ዴስኩ ላይ እያደረጉ፡፡

«ለምን እኛ አንመርጥም» አለ አጥናፉ፡፡

«እናንተ ምኑን ታውቁታላችሁ፡፡ ገናኮ ልጆች ናችሁ» አሉ ስም ጠሪው እየሳቁ፡፡

«ዛሬ እጅ አውጥተን ይሆነናል የምንለውን መምረጥ ካልቻልን ስለ ምርጫ እንዴት ሊገባን ይችላል፡፡ ትክክለኛ እና ዴሞክራሲያዊ ምርጫ መጀመር ያለበትኮ ከክፍላችን ነው፡፡ ዛሬ ያልለመድነውን ነገ ከየት እናመጣዋለን» አለ አጥናፉ፡፡

«አጥናፉ ፖለቲካ መታ» አለና እኛ ዴስክ ላይ የነበርነውን ልጆች አስናቀ አሳቀን፡፡ አስናቀ እጁን አውጥቶ ምንም ሃሳብ አይሰጥም፡፡ ሰው ከተናገረ በኋላ ግን ተደብቆ ይፎትታል፡፡

«አንተ ደግሞ ጀመርክ፡፡ ልጆቹን ለምን ተንኮል ታስተምራቸዋለህ» ስም ጠሪያችን ተቆጡ፡፡

አጥናፉ መቼም ከያዘ አይለቅም፡፡ «ይኼኮ ተንኮል አይደለም፡፡ መጀመርያ እኔ አለቃ እሆናለሁ የሚል ልጅ ካለ ይናገር፤ ከሌለ እኛ እንጠቁም፤ የተጠቆሙት ደግሞ ቢመረጡ ለክፍሉ ምን ምን እንደሚያደርጉ ይንገሩን፤ ከዚያ ድምፅ ይሰጥ፡፡ እንዲያውምኮ አስመራጭ ኮሚቴ ኖሮ፡፡ የድምጽ መስጫ ሳጥን ሠርተን፡፡ ካርድ አዘጋጅተን፡፡ በግልጽነት ምርጫ ለምን አናደርግም፡፡ ሐቀኛ አስመራጭ፣ ሐቀኛ መራጭ ማፍራት ከዚሁ መጀመር አለበት፡፡»

አንዳንዱ ነገር ገብቶናል፡፡ አንዳንዱ ነገር ግን ግልጽ አልሆነልንም፡፡ እጃቸውን ከዴስኩ በታች አድርገው ያጨበጨቡ ልጆችም ነበሩ፡፡

«አንተ በቃ ያለ መረበሽ ምንም ነገር አታውቅም፡፡ እድሜህን በየሜዳው ፈጅተህ መጥተህ አሁን በመማርያ ጊዜህ ትረብሻለህ» አሉና ስም ጠሪ መምህሩ ተቆጡት፡፡ ከዚያም «ይህንን እስክንጨርስ ውጭ ውጣ» ብለው አስወጡት፡፡ አንዳንዶች ከንፈራቸውን መጠጡለት፡፡ ግን እውነቱን ነውኮ ለምን አንመርጥም? እያሉ የሚጠይቁም ነበሩ፡፡ ማንም ግን እርሱን ደግፎም ሆነ ተቃውሞ በግልጽ ለመናገር እጅ ያወጣ አልነበረም፡፡ ውስጥ ለውስጥ ግን ተንሾካሾክን፡፡

«አሁን ትንታኔ ሳይሆን አለቃ ነው የምንፈልገው፡፡ ይህ ክፍል ረባሽ ክፍል ሆኗል፡፡ ባፈው ጊዜ የስፖርት መምህር ቀረብን ብላችሁ ተሰልፋችሁ ዳይሬክተሩ ጋ ሄዳችሁ፡፡ አያስተምረንም፣ ይቀራል፣ ይቀየርልን አላችሁ፡፡ ይህ ብልግና ነው፡፡ ከናንተ አይጠበቅም፡፡ መምህሩ ከቀረ አርፋችሁ ክፍል ውስጥ አትቀመጡም፡፡ ስለዚህ ጸጥታ ማስከበር የሚችል ሰው ያስፈልገናል፡፡ የሚፈራ፤ የሚከበር» አሉ ስም ጠሪያችን፡፡

ከዚያም «ዓለሙ» አሉና ተጣሩ፡፡

ዓለሙ «አቤት» ብሎ ተነሣ፡፡

«አንተ የዚህ ክፍል አለቃ ሆነሃል፡፡ ማንም ልጅ እንዳይረብሽ፤ የሚረብሹትን ስማቸውን ጻፍ፤ ሁሉንም ጸጥ አሰኛቸው» ዓለሙ ፊቱ ሁሉ ጥርስ ሆነ፡፡ ያ ሁሉ ክርክራችን ከንቱ ሆነና ማንም ያለሰበው ዓለሙ አለቃችን ሆነ፡፡ ዓለሙ ጮርናቄ እያመጣ ክፍላችን ውስጥ ይሸጥ የነበረ ልጅ ነው፡፡ እርሱ ከተመረጠ በኋላ ሁላችንም ጮርናቄ እየገዛን መብላት አዘወተርን፡፡

እናም ከዚያ ጊዜ ጀምሮ ክፍላችን ውስጥ ጸጥታ ሆነ፡፡ ማንም አያወራም፡፡

ክፍላችንም በትምህርት ቤቱ የጠባይ ተሸላሚ ሆነ፡፡