ጀግና የናፈቀው ሕዝብ

ሰሞኑን የኢትዮጵያ ቤተ ክርስቲያን ቅዱስ ሲኖዶስ ሦስት ታሪካዊ ሊባሉ የሚችሉ ውሳኔዎችን አሳልፏል፡፡ ያለ አግባብ የቆመው የአቡነ ጳውሎስ ሐውልት እንዲፈርስ፣ በየቤተ ክርስቲያኑ የተሰቀለው ፖስተር እንዲነሣ እና በቤተ ክህነቱ ሥልጣን ሳይኖራቸው ባለ ሥልጣን የሆኑ መበለቶች እንዲገለሉ፡፡

ውሳኔው እንደ ተሰማ የሕዝቡ ደስታ ወሰን አልነበረውም፡፡ ስለ ጉዳዩ የዘገቡ ዌብ ሳይቶችን፣ ብሎጎችን፣ ፌስ ቡኮችን እና ሌሎችንም አጨናንቋቸው ነበር የዋለው፡፡ ለምን?

የኢትዮጵያ ሕዝብ ጀግና ይወዳል፡፡ በጦር ሜዳውም፣ በግብርናውም፣ በሃይማኖቱም፣ በፖለቲካውም፣ በኪነ ጥበቡም ጀግና ይወዳል፡፡ ሌላው ቀርቶ ከባድ ኃጢአት ቢሠራ እንኳን ጀግናን ይቅር ይላል፡፡ ዐፄ ቴዎድሮስ ብዙ ሕዝብ በግፍ ገድለዋል፡፡ ብዙ የጭካኔ ሥራም ሠርተዋል፡፡ ነገር ግን ለእንግሊዝ እጄን አልሠጥም ብለው ለትውልድ ምሳሌ በሚሆን መንገድ ጀግንነት ፈጽመው ተሠው፡፡ ሕዝቡ የሠሩትን ክፉ ሥራ ሁሉ በፈጸሙት ገድል አስተሠረየው፡፡

በሃይማኖትም እንዲሁ፡፡ የኢትዮጵያ ቤተ ክርስቲያን በታሪኳ ከ100 በላይ ኢትዮጵያውያን ጳጳሳትን ቀብታለች፡፡ እንደ አቡነ ጴጥሮስ ስሙ የገነነ ጳጳስ ግን የለም፡፡ የኢትዮጵያውያንን የጀግና ጥም ያረኩ አባት ናቸውና፡፡

ባለፈው ሰሞን ሲኖዶሱ በአንድ ጳጳስ ቁጥጥር ሥር ከመዋል አልፎ ጉዳዩ በማይመለከታቸው እና ጉዳዩንም በማይመለከቱት ግለሰቦች ሥር ወድቆ ነበር፡፡ ሲኖዶሱ ምን ወሰነ መባሉ ቀርቶ የነማን በር ተሰበረ? እነማንን እነማን አስፈራሯቸው? እነማን ከነማን ጋር ተሰለፉ? ሆኖ ነበር ጨዋታው፡፡

ኢትዮጵያ ውስጥ ካሉ ፖለቲካዊ ካልሆኑ ተቋማት መካከል አንዱ እና ጠንካራዋ፣ ቀዳሚዋም የኢትዮጵያ ቤተ ክርስቲያን ናት፡፡ የዚህች ቤተ ክርስቲያን የሉዓላዊነቷ መገለጫ ደግሞ ቅዱስ ሲኖዶሷ ነው፡፡ ይህ ጉባኤ ጳጳሳት መጀመርያውኑ ከሕዝብ ርቆ፣ ንጽሕ ጠብቆ መኖር ጀመረ፡፡ በኋላ ደግሞ ከቀኖናዊ አሠራር ወደ አምባ ገነናዊ አሠራር ተዛወረ፡፡ በመጨረሻም ከነ መኖሩ መዘንጋት ጀመረ፡፡

ይህ ሁኔታ ሕዝቡን ሲያስጨንቀው ነው የከረመው፡፡ ጭንቀቱ ለእምነቱ ተከታዮች ብቻ አልነበረም፡፡ የዚህችን ሀገር ብርታት፣ ጥንካሬ፣ ዕድገት፣ ዴሞክራሲያዊ ሂደት፣ መልካም ገጽታ እና በጎነት በሚመኙ አካላት ሁሉ ዘንድ ነበር፡፡ ትልቋ ቤተ ክርስቲያን እና ትልቁ ተቋም እንደዚህ ከሆነ የሌሎችስ ዕጣ ፈንታ ምን ሊሆን ይችላል? የሀገሪቱ ዕድገት ሁለገብ ዕድገት እንጂ የአንድ ወገን መመንደግ አይደለምና ከግማሽ በላይ የሚሆነውን ዜጋ የምትመራ ተቋም እንዲህ እየሆነች ዕድገት እንዴት ሙሉ ይሆናል? እያለ ያልተጨነቀ አልነበረም፡፡

በተለይ ደግሞ ለብዙዎች የሕይወታቸው መሪ ቤተ ክርስቲያን ለሌሎችም የሀገሪተ የሥነ ምግባር፣ የባህል፣ የርዕዮተ ዓለም፣ የትውፊት፣ የማንነት እና የወጥነት /ውርጂናሊቲ/ ምንጭ የሆነች ተቋም፣ ለሌሎችም የኢትዮጵያውያን ሲቪክ ሃይማኖት /civic religion/ ጠባቂ የሆነች ተቋም ከመንፈስ ልዕልና ይልቅ የምግባር እና የአሠራር ብልሹነቶች መገለጫ እየሆነች መምጣቷ አሳሳቢ ነበር፡፡

የቤተ ክርስቲያኒቱን ነባር አኩሪ ሥራ እና ታሪክ፣ የጠራ አስተምህሮ እና ሀገራዊ አስተዋጽዖ፣ የቅርስ ባለ ቤትነት እና የሕዝብ ባህል እና ሥነ ምግባር ባለአደራነት የሚሸፍኑ እና የሚያስረሱ ዜናዎች ከያቅጣጫው ይሰሙ ነበር፡፡ በተለይም ደግሞ የበላይ ሉዓላዊ አመራር የሆነው ሲኖዶስ ዐቅሙ እየደከመ፣ ክብሩ እየከሰመ፤ ድምጹ እየጠፋ፣ ዜናው እየከፋ መምጣቱ የቤተ ክርስቲያኒቱን ብቻ ሳይሆን የሀገሪቱን ውድቀት አመላካች ነበር፡፡

የኢትዮጵያ ሕዝብ ጀግና የፈለገው በዚህ ጊዜ ነበር፡፡ እንደ አቡነ ጴጥሮስ ለእምነቱ እና ለአቋሙ የጸና፤ የሚመጣበትን በጸጋ ለመቀበል የተዘጋጀ፣ ታሪክ ሠርቶ ታሪክ የሚያስ ቀምጥ፣ አሁንስ በቃ የሚል የጀግና አባት አባት ጥም የእምነት እና የዜግነት ጉሮሮውን ሰንጎ ይዞት፣ ዋልያ ወደ ውኃ ምንጮች እንደሚናፍቅ እርሱም ጀግና ይናፍቅ ነበር፡፡

ሀገሪቱ የዕድገት እና የትራንስፎርሜሽን ዕቅድ አውጥታ ራሴን ከድህነት አወጣለሁ እያለች ላይ ከታች ትኳትናለች፡፡ በዚህ ሰዓት ሕዝቡ እንደ አጥቢያ ኮከብ ከሩቅ የምታበራለት አንዲት ሀገራዊ ተቋም ጉዳይ እያሳሰበው እንዴት ልቡን ሰብስቦ ስለ ዕድገት ያስብ፡፡ የነበረውን እያጣ እንዴት አዲስ አገኛለሁ ብሎ ተስፋ ያድርግ፡፡ ይህንን የክፉ ወሬ ምርግ አፍርሶ ደግ ዜና የሚያመጣ ጀግና ነበር ሕዝቡ የፈለገው፡፡

ለዚህ ነበር ቅዱስ ሲኖዶስ እነዚያን ሦስት ታሪካዊ ውሳኔዎች ሲወስን አገር በእልልታ የቀለጠው፡፡ ጥቂትም ቢሆን የጀግንነት ጭላንጭል ለማየት ስለቻለ፡፡

በቤተ ክህነቱ ውስጥ ሥር የሰደዱ በአንድ ጉባኤ የማይፈቱ ችግሮች አሉ፡፡ እነዚህ ችግሮች ዝም ከተባሉ ከቤተ ክህነቱ አልፈው እንደ ወረርሽኝ ወደ ሌሎችም ተቋማት ሊጋቡ የሚችሉ ናቸው፡፡ እነዚህን ችግሮች ለመፍታት የአንድ ሰሞን ጉባኤ አይበቃቸውም፡፡ ወሳኙ ነገር ጀግንነት ነው፡፡ ጀግና ችግሮቹን ሁሉ ላይፈታ ይችላል፡፡ ለችግሮች ሁሉ ግን መፍትሔ እንዳለው ያመላክታል፡፡ ጀግና ያለፉትን ኃጢአቶች ሁሉ ላያስተ ሠርይ ይችላል፡፡ ዳግም ሌላ ኃጢአት እንዳይሠራ ግን በር ይዘጋል፡፡ ጀግና በወቅቱ ያለውን ችግር በፍጹምነት ላያስወግደው ይችላል፡፡ ነገር ግን ችግሮች መቼም ቢሆን ተቀባይነት እንደሌላቸው በመሥዋዕትነትም ቢሆን ያሳያል፡፡ ጀግና ጨለማውን ላይገፍፈው ይችላል፡፡ ነገር ግን ሕዝብ በጨለማ መካከል ጭላንጭል እንዲያይ ያደርጋል፡፡

አንዳንድ ሰዎች ትናንት ያጠፉትን፣ የተሳሳቱትን፣ ምናልባትም በማወቅም ሆነ ባለማ ወቅ ያጠፉትን እያሰቡ እንዲህ ባደርግ እንዲህ ያደርጉኛል፣ ብገልጣቸው ይገልጡኛል፣ ብነግራቸው ይነግሩኛል ብለው ይፈራሉ፡፡ ከጀግኖች ሜዳም ይሸሻሉ፡፡ ይህ ግን የኢት ዮጵያን ሕዝብ ጠባይ ካለማወቅ የሚመነጭ ነው፡፡ የኢትዮጵያ ሕዝብ የጀግናን ኃጢአት ያስተሠርያል፡፡ ስለ ጀግኖቹ ክፉን ነገር ለመስማት በፍጹም አይፈልግም፡፡ የዚያን ሰው ርእዮተ ዓለም ባይቀበሉትም፡፡ ያ ጀግና እነርሱን ለመውጋት የተሰለፈም እንኳን ቢሆን፤ ጀግና ከሆነ ጀግንነቱን እንጂ ሌላውን አያይም፡፡

አባቶቻችንም እንዲህ እና እንዲያ እንጽፍባችኋለን እያሉ ከጀግንነቱ ሜዳ የሚያስቀሯችሁን አትቀበሏቸው፡፡ ባለፈው ሰሞን በአዲስ አበባ ሀገረ ስብከት ሊቀ ጳጳስ አቡነ ሳሙኤል ላይ ራሱን ቤተ ክህነትን የሚያሳፍር መጽሐፍ ተጻፈ፡፡ ግን ሕዝቡ ተቀበለው? አመነ? በብጹእ አባታችን ላይ ፊቱን አዞረ? ፈጽሞ፡፡ ሕዝቡ ጽሑፉን ሳይሆን ለምን እንደ ተጻፈ ነው ያነበበው፡፡ በጻፉት ላይ አዘነባቸው፤ ኀዘኑም ደርሶ ጸሐፊዎቹን እና አጻፊዎቹን እርስ በርስ አባላቸው እንጂ በእርሳቸው ላይ ምን ቀነሰባቸው፡፡ ከፊት ይልቅ ከበሩ፣ የማያውቃቸው ዐወቃቸው፡፡

ማስፈራሪያ እና ፈንጣጣ አንዴ ከወጣ በኋላ ዳግም አይመጣም፡፡ ጀግና መጀመርያ ማሸነፍ ያለበት ፍርሃትን ነው፡፡ ፍርሃትን ያላሸነፈ ሰው ሊጀግን አይችልም፡፡ እናም አባቶቻችን መጀመርያ ፍርሃትን አርቁት፡፡ እናንተም እንደምታስተምሩን መላእክት እንኳን ወደ ሰዎች ሲመጡ መጀመርያ የሚያርቁት ፍርሃትን ነው፡፡ «አትፍሪ፣ አትፍራ» ነው የሚሉት፡፡

ወሳኔዎቹ መወሰናቸው በራሱ አንድ ገድል ነው፡፡ ከሲኖዶስ የሚጠበቀው ትልቁ ነገር ጠንካራ ውሳኔ ነው፡፡ ቢያንስ የተሠሩት ስሕተቶች የቤተ ክርስቲያኒቱ አስተምህሮ አለመሆናቸውን ያሳያል፡፡ ነገ ታሪክ ለሚጽፉ ሰዎች በቂ ማስረጃም ይሆናል፡፡ ዛሬ ስሕተቱን ማረም ባይቻል እንኳን አርጌንስ ከሞተ በኋላ ተወግዞ ስሕተቱ እንደታረመው ሁሉ እንዲያ የሚደረግም ይኖራል፡፡

አባቶች አሁን የጀመሩትን ጀግንነት በሦስት ነገሮች ማጽናት አለባቸው፡፡ በአሠራር፣ በቀጣይነት እና እንዳይደገም በማድረግ፡፡ ስሕተቱ እንዲፈጸም በር የከፈቱትን አሠራሮች ረጋ ብለው መዝጋት እና ማስተካከል አለባቸው፡፡ ጀግንነቱ በአንድ ጉባኤ ታይቶ የሚጠፋ መሆንም የለበትም፡፡ በየጉባኤያቱ፣ በየሀገረ ስብከቱ፣ በየመምሪያው መቀጠልም አለባቸው፡፡ ችግር በሂደት እንጂ በክስተት አይፈታምና፡፡ የመጨረሻው ደግሞ ያለፈውን ለማጥራት እንዲቻል ሌሎች ስሕተቶች እንዳይደገሙ መደረግም አለባቸው፡፡ ለምሳሌ ስለ ቀጣዮቹ ጳጳሳት አሿሿም፣ ስለ መምሪያ ኃላፊዎች ሹመት እና አሿሿም ማሰብ እና መጨነቅ አለባቸው፡፡

ሦስት ነገሮችን ደግሞ ማሰብ አለባቸው፡፡ እግዚአብሔር ከጀግኖች ጋር ነው፡፡ የሰማዕታት ታሪክ ይህንን ይነግረናል፡፡ ሕዝብ ከጀግኖች ጋር ነው፡፡ አቡነ ቄርሎስን በግሪክ እና በጀርመን ለማሳከም ምእመናን ያደረጉት ርብርብ እና የሰሞኑ ዜና ሲነገር ሕዝብ የተሰማው ስሜት ይህንን ያሳየናል፡፡ መንግሥትም ከጀግኖች ጋር ነው፡፡ ሀገርን ማሳደግ፣ ሕዝብን ማሠልጠን፣ የሀገርን ገጽታ መገንባት፣ የሚሻ መንግሥት ጀግኖችን ይፈልጋል፡፡

የኢትዮጵያ ሕዝብ ጀግና ናፍቆታል፡፡